Zaparcia u kotów to dość powszechne zjawisko, ponieważ zarówno nadmierne ilości suchej karmy, jak i problemy takie jak przewlekła choroba nerek mogą potencjalnie przyczyniać się do suchych stolców, odwodnienia, a następnie zaparć. Kiedy zauważysz, że twój kot może być zaparciem, twoja pierwsza myśl to podanie im czegoś, co złagodzi ich cierpienie.
W przypadku zaparć leki stosowane u ludzi, takie jak mleczko magnezowe, mogą wydawać się potencjalną drogą działania. Ale czy koty mogą pić mleczko magnezowe? Prosta odpowiedź brzmi zdecydowane nie. Istnieją o wiele lepsze opcje dla kotów cierpiących na zaparcia, niektóre z nich można kupić bez recepty i łatwo używać pod kierunkiem weterynarza.
Poznajmy więc bliżej mleczko magnezowe i dlaczego nie powinno być używane, gdy twój kot mierzy się z zaparciami. Co To Jest Mleczko Magnezowe? Mleczko magnezowe to środek przeczyszczający produkowany przez Phillips.
Ludzie od wieków używają tego produktu, aby pomóc złagodzić zaparcia. Większość ludzi, którzy używali mleczka magnezowego, woli go od innych dostępnych bez recepty środków przeczyszczających ze względu na jego łagodne działanie na organizm. Wierzy się, że ten środek przeczyszczający działa przez przyciąganie wody do jelit i pomaganie w ich ruchu. Wiele osób używa także mleczka magnezowego na niestrawność, zgagę lub zwykłe problemy z żołądkiem.
Mleczko magnezowe to doustny środek przeczyszczający zawierający wodorotlenek magnezu, oczyszczoną wodę i hipochlorit sodu. Magnez w środku jest składnikiem, który najbardziej pomaga w przypadku zaparć. Magnez przyciąga wodę do jelit. Wodorotlenek magnezu, najbardziej aktywny składnik, jest również idealny do neutralizowania kwasu żołądkowego, co może również powodować problemy, czy to zaparcia, czy nie. Czy Koty Mogą Pić Mleczko Magnezowe? Po pierwsze, choć w większości przypadków technicznie nie jest toksyczne, ważne jest zapamiętanie, że nie powinieneś podawać swojemu zwierzęciu żadnych leków przeznaczonych dla ludzi bez konsultacji z weterynarzem.
Po drugie, istnieje wiele innych bardziej odpowiednich opcji dla ewentualnie zapartych kotów, które mają mniej skutków ubocznych i bardziej bezpośrednio radzą sobie z problemem. Niektóre z nich to bezsmakowe proszki, które można łatwo wymieszać z jedzeniem i są dobrze tolerowane przez większość kotów.
Oto kilka czynników, które weterynarz będzie brał pod uwagę, gdy będzie rekomendował leczenie zaparć u twojego kota:
Stan nawodnienia Zmiany w apetycie Wiek Przewlekłe problemy zdrowotne, z którymi może borykać się kot Leki, które kot przyjmuje Jak widać, istnieje kilka istotnych czynników do rozważenia przed wyborem protokołu leczenia. Dlatego decyzja ta powinna być pozostawiona weterynarzowi.
Czy Jesteś Pewien, Że To Zaparcie? Jednym z najważniejszych powodów, dla których powinieneś skontaktować się z weterynarzem przed leczeniem swojego kota, jest ustalenie, czy faktycznie ma on zaparcia. Tak, jeśli twój kot jest kotem domowym, szybko zauważysz, kiedy coś jest nie tak z jego wypróżnieniami. Ty jesteś tym, kto czyści jego kuwetę.
Jednak większość weterynarzy łatwo może zbadać brzuch kota i szybko ustalić, czy zaparcia są problemem, i w jakim stopniu. Niektóre koty z zaparciami wymagają hospitalizacji, jeśli stan jest poważny. W takich przypadkach próba leczenia zaparć w domu może być śmiertelna. W innych przypadkach może się wydawać, że twój kot ma zaparcia, podczas gdy tak naprawdę dzieje się coś innego, jak np. blokada dróg moczowych lub infekcja pęcherza. Podobnie niektóre z tych stanów mogą być nagłe i nawet śmiertelne, jeśli nie zostaną zdiagnozowane.
Objawy, na które powinieneś uważać w domu, i które mogą wskazywać na zaparcia, to: Utrata apetytu Nudności Wymioty Nadmierne napinanie się podczas oddawania kału do kuwety Ukrywanie się Top 3 Inne Sposoby Na Złagodzenie Zaparć U Twojego Kota W ogólności najłatwiej jest próbować zapobiegać zaparciom u kota. Wymaga to zazwyczaj ustalenia planu z weterynarzem oraz codziennej inicjatywy, aby uniknąć zaparć. Może to obejmować różne opcje.
Codzienne środki zmiękczające stolce Codzienne specyficzne dla kota środki zmiękczające stolce można dodać do jedzenia lub wody kota i pomóc przyciągnąć wodę do jelita grubego, aby zachować miękkość kału. Mogą być one podawane w różnych ilościach, aby zachować zdrowie i poprawić przepływ przez jelito grube. Wada polega na tym, że zbyt duże ilości środka zmiękczającego kał mogą prowadzić do luźnych stolców lub biegunki!
Odpowiednie nawodnienie Brak nawodnienia lub całkowite odwodnienie to jedna z głównych przyczyn zaparć u kotów. Niektóre koty wolą nie pić stojącej wody. To są te koty, które często próbują pić wodę z kranu lub z kranu w wannie. Jeśli uważasz, że twój kot nie pije wystarczająco dużo, spróbuj fontanny z wodą. Wiele kotów preferuje ten rodzaj stacji do picia. Jedzenie mokre jest również sposobem na zwiększenie nawodnienia twojego kota.
Odpowiednie ćwiczenia Otyłe, nieaktywne koty wydają się bardziej podatne na problemy jelitowe, takie jak zaparcia, podczas gdy kot, który się rusza, utrzyma swoje jelita w dobrej kondycji. Odpowiednie ćwiczenia pomogą twojemu kotu utrzymać w dobrej kondycji jelita. Spróbuj interaktywnych zabawek i gier, którymi twój kot się bawi. Kiedy Skontaktować Się z Weterynarzem Jak już wspomnieliśmy, weterynarz powinien być zawsze powiadomiony, zanim spróbujesz leczyć zaparcia. Gdy tylko zaparcia są zaangażowane, twój kot musi być monitorowany z bliska. Jeśli twój kot nie korzysta z toalety przez 24 godziny, ma krew we kałach, przestaje się pielęgnować, nie je ani nie pije przez maksymalnie 24 godziny, lub wykazuje zwiększone oznaki zmęczenia, skontaktuj się natychmiast z weterynarzem.
Ostateczne Myśli Mleczko magnezowe to środek przeciwpaprykowy dla ludzi i nie powinno być używane u kotów. W wyjątkowych przypadkach weterynarz może sięgnąć po tę opcję i udzielić bliskiego wsparcia w trakcie procesu. W dzisiejszym świecie istnieją o wiele bezpieczniejsze i bardziej odpowiednie opcje przyjazne kotom dla kotów zaparciowych, ale zawsze pamiętaj, że inne choroby mogą również imitować zaparcia i wymagają wizyty u weterynarza, aby właściwie zdiagnozować.
